مراسم هفتگی زیارت عاشورا با مداحی مادحین اهل‌بیت(ع) و سخنرانی نماینده ولی‌فقیه در استان لرستان و امام جمعه خرم آباد برگزار شد.

مراسم هفتگی زیارت عاشورا با مداحی مادحین اهل‌بیت(ع) و سخنرانی نماینده ولی‌فقیه در استان لرستان و امام جمعه خرم آباد برگزار شد.

نماینده ولی فقیه در لرستان و امام جمعه خرم‌آباد حجت‌الاسلام سید احمدرضا شاهرخی صبح امروز پنجشنه 26آبان 1401 پس برگزاری جلسه زیارت عاشورا سخنانی را بیان کردند: ایشان بر نیاز همگان به حضور در جلسه‌های وعظ و موعظه و پند و اندرز و دوری از غفلت تاکید و به حدیثی از حضرت امیرالمومنین(ع) اشاره کرد که میفرمایند: “در شنیدن اثری است که در دانستن، آن اثر نیست”.
وی افزود: گاهی ممکن است که ما در یک مجلس سخنرانی و وعظ حضور پیدا کنیم ولی یک جمله از آن جلسه در ما اثر بگذارد، تفاوتی هم ندارد که آن گوینده از ما بالاتر باشد یا پایینتر؛
حجت الاسلام شاهرخی ادامه داد: گاهی کسی مانند حضرت سلیمان(ع) از مورچه هم درس میگیرد. ایشان پیامبر است، مقداری از داستانش در قرآن و مقداری هم در روایات آمده؛ روزی هنگام عبور لشکر حضرت سلیمان(ع) یکی از مورچه‌ها بقیه را صدا زد که مواظب باشید زیر پای لشکر حضرت سلیمان(ع) لگدمال نشوید چون اینها نمیدانند! حضرت سلیمان(ع) به مورچه گفت: میدانی که ما انبیا ظلم نمیکنیم که بخواهیم شما را زیر دست و پا له کنیم و بعد از گفتگوهایی که انجام دادند حضرت سلیمان(ع) از گفتگو با آن مورچه مسرور شد و به مورچه گفت که من را موعظه‌ای هم بکنید؛ مورچه به ایشان عرض کرد: میدانی چرا خداوند باد را برای تو مسخر کرد که بر آن سلطنت پیدا کنی؟ سِرّش این است که می‌خواهد به تو بفرماید: حکومتت بر باد است و دوامی ندارد.
وی تاکید کرد: ما در این شهر افراد صاحب‌نَفَس، نیک، زاهد و خوشنام داریم؛ گاهی اشکالی ندارد مانند پزشکی که به او مراجعه می‌کنید از افراد صاحب نَفَسی که می‌شناسید دعوت کنید برای موعظه خود و اعضای خانواده‌مان، چون ما اخباری از اطراف می‌شنویم که حاکی از کاستی در این جهت نسبت به نوجوانان و کم‌سن‌وسالان است. پدر در نظام اسلامی مسئول است ولی از دختر یا پسر مدرسه‌ای او مطالبی شنیده می‌شود که حاکی از کاستی و نقص در این جهت است؛
وی بار دیگر بر نیاز همگان به جلسات موعظه و پند و اندرز تاکید کرد و افزود: ممکن است یک جمله در این نشست نیم ساعته در ما اثر کند؛ علما دراین جلسه حضور دارند بقیه هم اهل مطالعه و از فرهیختگانند.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید احمدرضا شاهرخی سخنان خود را با ذکر این چند نمونه ادامه داد که: جهانگیر خان قشقایی، کسی که استاد حضرت آیت‌الله‌العظمی بروجردی و عارف فقیه آقاجمال گلپایگانی و آیت‌الله آقا رحیم ارباب بوده است در سن چهل سالگی وارد حوزه علمیه شد؛ ایشان تار می‌زدند، تارزن بودند، آمده بود به اصفهان که تارَش را درست کند، از یک صاحب مغازه میپرسد تار من خراب شده و میخواهم آن را درست کنم؛ کدام مغازه این تار را درست می‌کند؟ مغازه‌دار می‌گوید: اگر تارَت خراب است آدرسش فلان مکان است ولی اگر تار دلت خراب است آدرسش مدرسهٔ علمیهٔ ملاعبدالله یزدی است؛ جهانگیرخان قشقایی بر نمی‌گردد؛ نامه می‌نویسد به پدر و مادر که من در اینجا ماندم تا تارِ دلم را درست کنم؛ و شد آیت‌الله جهانگیر خان قشقایی استاد حضرت آیت‌الله‌العظمی بروجردی و دیگر بزرگان؛ راز رسیدن به این مقام تاثیر کلام آن مغازه‌دار بود.
پس ما نیازمند این جلسات پند و موعظه و جلسات خانوادگی هستیم؛

شاعر می گوید
“چو سِحر رخش دلربایی کند یکی تارزن را خدایی کند”؛

باید گفت با این موعظه مغازه دار زندگی ابدی یک نفر دچار تغییر شد، و این با عمل خالص به دست می‌آید؛ عمل خالص به این است که انسان توقع نداشته باشد که دیگران او را ستایش کنند و بر دلش غیر از خدا کسی حاکم نباشد؛

وی افزود: برای عمل خالص چند نشانه گفته شده: یکی اینکه آشکار و پنهانش تفاوت نکند، رفتار و گفتارش یکی باشد؛ و دیگری اینکه ادای امانت و اخلاص در عبادت داشته باشد؛ اینجا چندتا سوال مطرح می‌شود: کسی کاری را خالصانه انجام می‌دهد ولی بعد از اینکه دیگران از کار او مطلع می‌شوند و از او تعریف و تمجید می‌کنند او خوشحال می‌شود؛ آیا این خوشحالی بعد از کار خالصانه با اخلاص منافات دارد؟ مثلا کسی مدرسه‌ای ساخته ولی وقتی مردم مطلع می‌شوند که او این مدرسه را ساخته از او تعریف و تمجید می‌کنند و او در دلش مسرور می‌شود؛ یا کار خوبی را برای تعلیم، یاد دادن و تشویق دیگران آشکارا انجام می‌دهد؛ آیا این با اخلاص منافات دارد؟ پاسخ این است که اگر کار برای خدا باشد محرک انسان اگر نیت خدایی باشد و مقصودش تحمید و تمجید و خوشحالی دیگران نباشد بعد از اینکه کار انجام شد، دیگران او را تشویق کنند و او از تشویق دیگران مسرور بشود این با اخلاص منافاتی ندارد ولی اگر تشویق یا سرزنش دیگران در انجام کار خیر او موثر باشد این با اخلاص سازگاری ندارد؛ این دیگر خودنمایی‌است. مقابل اخلاص خودنمایی و تظاهر و ظاهرسازی‌است. یا اگر برای تشویق دیگران کار خوبی را آن هم علنی انجام داد این هم با اخلاص منافاتی ندارد و روایاتی را در این جهت از پیشوایان معصوم(ع) ذکر می‌کنند از جمله:

🔅”لَیسَتِ الصلٰاةُ قیامَکَ و قُعودک إنّمالصلٰاة إخلاصُکَ و أن تُریدَ بِهااللّه وحده”
یعنی این قیام و قعود، نمازِ تو نیست؛ نماز تو آن نمازی‌است که آن را بجا بیاوری فقط برای خدا.

🔅”القَلب السَلیم الّذی یَلقیٰ رَبّه و لَیسَ فیهِ أحَدُُ سِواه” (قلب سالم قلبی‌است که به ملاقات خدا می‌رود در حالی‌که بر دلش غیر از خدا حاکم نیست)

🔅از امام باقر(ع) سوال کردند: کسی کار خیری انجام داده، شخصی مطلع می‌شود، اینکار را آشکار می‌کند او هم خوشحال میشود آیا این ریا است؟ فرمود: “لا بأس” یعنی: «نه، اشکالی ندارد» “ما مِن أحدِِ إلا و هُوَ یُحِبُّ أَن یَظهَرَ لَهُ فِی‌الناسِ اَلخَیر” (هیچ کسی نیست مگر دوست دارد چه خوبی هایش در میان مردم آشکار بشود و مهم این است که محرکش در انجام کار خیر این گفتگوی دیگران نباشد؛ و از رسول گرامی اسلام محمد مصطفی(صلی‌الله‌علیه‌و آله‌و سلم) سوال کردند که یک کسی کار خوبی را انجام می‌دهد، مردم او را ستایش می‌کنند؛ فرمود که این ستایش مردم مژده دنیوی است و اشکالی ندارد؛ ولی یک مزد اخروی هم دارد که آن هم”جناتٌ تَجری مِن تَحتِها الأنهار” است؛ پس خلاصه عرضم این است که همه ما نیازمند جلسات پند و اندرز و موعظه هستیم به خصوص در این مقطع از زمان؛ جلسات پند و اندرز خانوادگی، جمع های کوچک؛ همانطور که گفته شد در شنیدن اثری است که در دانستن نیست؛ شما می‌گوئید،من می‌شنوم؛ دیگری می‌گوید، افراد دیگری می‌شنوند.

خداوند ان‌شاءالله توفیقاتی به ما عنایت کند و همه ما را از سربازان حضرت امام عصر(عج) قرار دهد.

1401/8/26

1401/8/26