مراسم هفتگی قرائت زیارت عاشورا با بیان آموزه‌هایی از قرآن کریم توسط نماینده ولی‌فقیه در استان لرستان و امام جمعه خرم آباد و مداحی مادحین اهل‌بیت(ع) با حضور جمعی از عاشقان و عزاداران در سالروز شهادت بانوی دو عالم حضرت زهرا «سلام الله علیها» حجت الاسلام والمسلمین سید احمد رضا شاهرخی نماینده ولی فقیه در […]
مراسم هفتگی قرائت زیارت عاشورا با بیان آموزه‌هایی از قرآن کریم توسط نماینده ولی‌فقیه در استان لرستان و امام جمعه خرم آباد و مداحی مادحین اهل‌بیت(ع) با حضور جمعی از عاشقان و عزاداران در سالروز شهادت بانوی دو عالم حضرت زهرا «سلام الله علیها»
حجت الاسلام والمسلمین سید احمد رضا شاهرخی نماینده ولی فقیه در استان لرستان و امام جمعه شهرستان خرم‌آباد در آئین جلسه هفتگی زیارت عاشورا ضمن تسلیت ایام شهادت حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) خاطرنشان کرد:
از هفته گذشته بنا شد در روزهای پنجشنبه پیرامون آموزه هایی از قرآن مطالبی را عرض و تا حد توان خود را به این گنجینه ارزشمند نزدیکتر کنیم.
از سوره حمد شروع کردیم و گفتیم از سوره حمد به عنوان ام‌القران یاد می شود و این سوره اساس قرآن است چون در سوره حمد معارف و آموزه های مهمی از قرآن نهفته است.
در این سوره هم سخن از مبدا است هم معاد؛ هم سخن از اوصاف ذاتی و هم افعال خداوند و هم حد فاصله بین کفر و ایمان است؛ هم به راه مستقیم هدایت می کند هم باز می دارد از راه مغضوبین و ضالین؛
و عرض شد مغضوبین همان سردمداران و پرچمداران گمراهی هستند و گاهی در قرآن از آنان به عنوان پیشوایان و ائمه کفر یاد می شود.
اما ضالین کسانی هستند که خودشان گمراهند؛ بعضی فقط گمراه اند ولی بعضی دیگر ضمن اینکه خود گمراهند دیگران را نیز به گمراهی می کشاند.
سوره حمد خط فاصل و فصل‌الخطاب میان ایمان و کفر است؛ در اهمیت این سوره همین بس حضرت محمد مصطفی(ص) فرمودند: هر کسی سوره فاتحةالکتاب را قرائت کند گویا دو سوم قرآن را خوانده است؛ بنابراین نماز گزاری که حداقل ده بار در شبانه روز سوره حمد را می‌خواند مانند کسی است که چندین بار در روز دو سوّم قرآن را قرائت کرده باشد.
اینها در اهمیت سوره حمد است و نیاز است که ما معارف سوره حمد را هرچه بیشتر تبیین کنیم.
این نکته عرض شد که ترتیب سوره های قرآن از صدر اسلام تا کنون به همین شکل بوده و سوره فاتحه الکتاب در صدر سوره‌های قران قرارگرفته است.
این هم گفته شد قرآنی که اکنون در دست ماست از آن به عنوان قرآن عثمانی یاد می شود؛ البته ما در منابع شیعی داریم که قرآن را علی‌بن‌ابیطالب(علیه السلام)جمع آوری کرد.
از طرفی در منابعی دیگر گفته شده که قرآن را به همین شکل در زمان پیامبر(ص)جمع‌آوری شد. ولی جمع بین روایات این است که آن قرآنی که علی بن ابیطالب علیه السلام جمع آوری کرد همراه با روایات و شأن نزول آیات بود.
در باب جمع آوری قرآن به همین ترتیب و تنظیم روایت داریم که پیامبر گرامی اسلام(ص)فرمودندکه آیات قرآن پراکنده است و علی‌بن‌ابیطالب(ع) آیات قرآن را در پارچه‌ای زرد رنگ جمع‌آوری کرد و مُهر زد.
بنابراین اینکه ما در روایات داریم که علی بن ابیطالب علیه السلام قرآن را جمع آوری کرد مربوط به جمع آوری قرآن با شأن نزول بوده است و اینکه گفته می شود فلان خلیفه دستور داد تا قرآن جمع آوری شود بیشتر برمیگردد به فضیلت تراشی‌ها برای خلفا؛ وگرنه در برخی منابع اهل سنت هم جمع‌آوری قرآن به همین ترتیبی که گفته شد توسط حضرت امیرالمؤمنین ع ذکر شده است.
مسلّما وجود مبارک رسول گرامی اسلام(ص) که کوچکترین تکالیف و وظایف انسان ها و حتی کوچکترین مستحبات را بیان کرده و این قدر در مورد این دو گوهر گرانبها یعنی قرآن و عترت سفارش فرموده هیچگاه از این ماموریت مهم یعنی جمع آوری‌قرآن غافل نشده، و آن را در میان مردم پراکنده رها نمیکند.
عرض شد که این سوره با “بسم‌اللّٰه‌الرحمن‌الرحیم” شروع می شود.بااسم خداوند آغاز می شود. حتی در میان عامه مردم هم مرسوم است که کارهای بزرگ را با نام بزرگان شروع می کنند مثلاً کلنگ زنی و افتتاحی را به جهت متبرک شدن وبرای فرجام بهتر یافتن آن به دست انسانهای بزرگ می‌سپارند. و چه نامی بزرگتر از نام خداوند که کارها با آن آغاز شود؟
ریشه کلمه اسم از “سُمُو” به معنای بلندی و ارتفاع گرفته شده،چون بلندی و ارتفاع سبب شناخته شدن است. وقتی چیزی نامگذاری شد در میان مردم مرتفع و شناخته می‌شود. و با نامگذاری انسان از مجهول الهویه بودن خارج می شود.
در میان اسامی پروردگار نیز نام “اللّٰه” که جمیع اوصاف خدا در آن است به عنوان نام خداوند برگزیده و در این آیه ذکر شده است.
در قرآن از خداوند با صفات گوناگون یاد شده است که هرکدام از آن صفات برخی از فضیلت ها و کمالات خداوند را بیان می‌کند ولی در کلمه “اللّٰه” مجموعه این کمالات و فضیلت ها جمع شده است.
رحمانیت خداوند نیز اقتضاء می‌کند که از نعمت های خداوند همه بهره‌مند شوند. از مومن و کافر؛ از انسان هایی که دارای کمالات ویژه و مخصوص هستند تا آنها که فرجامشان اسفل‌السافلین است؛ بنابراین خداوند “اَلرَحمٰنُ بِجَمیعِ خلقه” است.
ولی رحیمیّت خداوند مخصوص برخی از انسانها و خواص است.
ان‌شاءاللّٰه که هم رحمانیّت و هم رحیمیّت خداوند در این روز شهادت حضرت صدیقه طاهره (س) شامل همه مومنین، هم استانی‌ها و حضار محترم بشود.
با توجه به ایام شهادت حضرت صدیقه طاهره(س) سخنانم را با این بخش به پایان میبرم که در روایات داریم که:
رسول گرامی اسلام(ص) وقتی حضرت صدیقه طاهره(س) از در وارد می شدند شتابان به سوی دختر گرامیشان حرکت می‌کردند؛ دست ایشان را می‌بوسیدند و او را به جای خودشان می‌نشاندند؛ ولی ببینیم بعضی مردم ناسپاس بادختر پیامبرشان ص چه رفتاری کردند.
امام باقر (ع) می‌فرمایند: حضرت زهرا (س) “مفروضة‌الطاعة” بود؛ یعنی فرمانبری از او واجب بود؛ چه کسانی باید از او فرمان ببرند؟ میفرماید: ” علیٰ‌جمیعِ مَن‌خَلَقَ‌اللّٰه”یعنی اطاعت از حضرت صدیقه‌طاهره(س) بر جمیع مخلوقات از جن و انس، از پرنده تا وحوش و همه انبیاء و ملائکه.
رسول گرامی اسلام (ص) هم در حدیث دیگری فرمودند: “ماٰ تَکامَلَتِ‌النُبُوَةُ حَتیٰ أَقَرَّ بِفَضلِهاٰ وَ مَحَبَّتِهاٰ” یعنی هیچ پیامبری در نبوتش به مرتبه کمال نرسید مگر آنکه به کمالات و فضیلت‌ها و محبت حضرت صدیقه طاهره(س)اقرار کرد.
خدا را سپاس گذاریم که محبت حضرت زهرا، همسر و فرزندان و پدر گرامیشان در وجود همه ما نهادینه شده است.
1401/9/17
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.